Sens życia wg Camus oraz wg U.G. Krishnamurti

U Camus są trzy drogi:

1) Samobójstwo fizyczne

2) Samobójstwo filozoficzne, czyli wszelkie idee, religie...

3) Bohater absurdalny, czyli przejście z pozycji Syzyfa do pozycji Promoteusza, choćby tylko dla swojej rodziny lub przyjaciół

U U.G. wszystko sprowadza się do seksu i przetrwania, ale:

1) Seks nie służy miłości

2) Seks nie służy przyjemności (tu nie do końca się zgodzę)

3) Seks służy tylko do przedłużenia gatunku, a co za tym idzie do przetrwania

Z racji że zrezygnowałem z "posiadania" żony czy partnerki argumenty U.G. mnie nie dotyczą. Jednak bohater absurdalny Camus jak najbardziej mnie dotyczy. Nie męczenie się samemu dla siebie (Syzyf), ale wysiłek dla innych nadaje życiu sens (Prometeusz). Wszyscy jesteśmy w "pułapce". Dlaczego więc nie pomagać sobie nawzajem?