Luteranizm, czyli chrześcijańska advaita

W niedualności (advaicie) zarówno dobro, jak i zło pochodzą z jednego źródła (Boga). W. Jaeger w książce "Fala jest morzem" mówi, że Bóg działa za pomocą zła, aby ludzie mogli się rozwijać, wzrastać duchowo i w każdy inny sposób. Tak więc należy zaakceptować ból, cierpienie, zło, bo tego chce sam Bóg, dla naszego dobra. Wg Jaegera taka akceptacja jest uwalniająca dla cierpiącego człowieka, stanowi wyzwolenie, wytłumaczenie zła na świecie.

Już Luter mówił, że Bóg zawiera w sobie i dobro, i zło. Jego człowiek nie posiada wolnej woli, więc czyni raz dobro, raz zło. Czym więc różni się luteranizm od nonduality? W swoich fundamentach tak naprawdę niczym. Wielu luteran nie zdaje sobie chyba sprawy, że dla Lutra czynienie zła przez człowieka nie ma negatywnego znaczenia (uczynki się nie liczą; ważna jest tylko wiara, że Jezus odkupił poprzez swoją ofiarę wszelkie złe uczynki ludzkości). W tym sensie między przeciętnym Kowalskim a takim Stalinem czy Hitlerem nie ma żadnej różnicy, mimo że ci dwaj zbrodniarze mają na sumieniu wiele istnień ludzkich. No ale przecież dla niedualnego źródła (tak jak i dla Boga Lutra) nie ma to znaczenia, ponieważ jest ono "zbiornikiem" wszystkiego, zła również.